TARANTA - BABU'YA YEDİNCİ MEKTUP

Bilirim

beş altıyı geçmez

senin kafanın raflarında dizili

kapalı şişeler gibi sorgular...

Sen ki kapkara cahilsin

herhangi bir

            hukuku düvel profesörü kadar..

Buna rağmen

sana sorsam

desem ki ben:

— «Keçilerimizin

       kıvırcık uzun

                       tüyleri dökülüp,

       iki başlı memelerinden

       iki kol ışık gibi akan

                                     sütleri kesilirse;

       ve portakallarımız,

       sönen birer güneş yavrusu gibi dallarında kuruyup,

       kemik ayaklarıyla kıtlık,

       yerli bir kral gibi geçerse toprağımızdan,

                                                       sen ne yaparsın?»

Bana dersin ki sen:

— «İlk ışıklarla ağarmağa başlıyan

       yıldızlı bir gece gibi

                    damla damla kaybederim boyamı,

                                       damla damla solarım...»

Bana dersin ki sen:

— «Bir Afrika kadınına bu sorulur mu hiç?

       Kıtlık ölümdür bizim için

                                bolluk sevinç...»

Fakat ne hikmettir ki TARANTA - BABU

büsbütün tersine burda bu!.

Bir öyle şaşılası

                          dünya ki burası,

bollukla ölüyor,

kıtlıkla yaşıyor.

Varoşlarda hasta, aç kurtlar gibi

                                                 insanlar dolaşıyor

ambarlar kilitli

ambarlar buğdayla dolu..

Tezgâhlar

ipekli kumaşla dokuyabilir

                    topraktan güneşe kadar giden yolu.

İnsanlar yalnayak

                              insanlar çıplak...

Bir öyle şaşılası

                          dünya ki burası,

balıklar kahve içerken

çocuklar süt bulamıyor.

İnsanları sözle besliyorlar,

domuzları patatesle...