Deszcz

Kiedy mój starszy brat

wrócił z wojny

miał na czole srebrną gwiazdkę

a pod gwiazdką

przepaść

to odłamek szrapnela

trafił go pod Verdun

a może pod Grunwaldem

(szczegółów nie pamiętał)

mówił dużo

wieloma językami

ale najbardziej lubił

język historii

do utraty oddechu

podrywał z ziemi poległych kolegów

Rolanda Feliksiaka Hannibala

krzyczał

że to ostatnia wyprawa krzyżowa

że wkrótce Kartagina padnie

a potem wśród szlochu wyznawał

że Napoleon go nie lubi

patrzyliśmy

jak blednie

zmysły go opuszczały

wolno obracał się w pomnik

w muzyczne muszle uszu

wstąpił kamienny las

a skóra twarzy

zapięta została

na niewidome i suche

dwa guziki oczu

został mu tylko

dotyk

co za historie

opowiadał rękami

w prawej miał romanse

w lewej wspomnienia żołnierskie

zabrali mego brata

i wywieźli za miasto

wraca teraz co jesień

szczupły i cichy

nie chce wchodzić do domu

puka o szybę bym wyszedł

chodzimy sobie po ulicach

a on mi opowiada

niestworzone historie

dotykając twarzy

ślepymi palcami płaczu