Ens vam oblidar de donar corda

我们忘了

al rellotge de les mostres nits.

给我们每个夜晚的时钟上发条。

I ara mira els cossos, encallats

现在看看我们卡住的身体

com rodes dentades que no saben

像不懂怎样咬合的

acoblar-se, provant de reprendre

齿轮，想要重新开始

el constant moviment giratori

持续的圆周运动，

que tenen la terra, l’huracà,

像大地，风暴，

la dansa i la serp. La vida volta

舞蹈，还有蛇那样。生命

sobre si mateixa al ritme cec

颠覆，地球盲目的

de l’esfera. I ara tu assenyales

节奏。现在你敲

les dotze de la nit, jo les dotze

午夜十二点，我敲，正午

del migdia, aturats ja per sempre

十二点，现在永远停下

com dues agulles rovellades

像两根生锈的指针

que mai no tornaran a creuar-se

再不会交汇在彼此

camí de l’amor, camí de l’odi.

爱的道路，恨的道路。

Era senzill. I vam oblidar-ho.

原本简单的事，我们忘了去做。