我们忘了

Ens vam oblidar de donar corda

给我们每个夜晚的时钟上发条。

al rellotge de les mostres nits.

现在看看我们卡住的身体

I ara mira els cossos, encallats

像不懂怎样咬合的

com rodes dentades que no saben

齿轮，想要重新开始

acoblar-se, provant de reprendre

持续的圆周运动，

el constant moviment giratori

像大地，风暴，

que tenen la terra, l’huracà,

舞蹈，还有蛇那样。生命

la dansa i la serp. La vida volta

颠覆，地球盲目的

sobre si mateixa al ritme cec

节奏。现在你敲

de l’esfera. I ara tu assenyales

午夜十二点，我敲，正午

les dotze de la nit, jo les dotze

十二点，现在永远停下

del migdia, aturats ja per sempre

像两根生锈的指针

com dues agulles rovellades

再不会交汇在彼此

que mai no tornaran a creuar-se

爱的道路，恨的道路。

camí de l’amor, camí de l’odi.

原本简单的事，我们忘了去做。

Era senzill. I vam oblidar-ho.