你说：“我要去另一个国家，另一片海岸，

Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.

寻找另一个比这里好的城市。

Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.

无论我做什么，结果总是事与愿违。

Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·

而我的心灵被埋没，好像一件死去的东西。

κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.

我枯竭的思想还能在这个地方维持多久？

Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.

无论我往哪里转，无论我往哪里瞧，

Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω

我看到的都是我生命的黑色废墟，在这里，

ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,

我虛度了很多年时光，很多年完全被我毁掉了。”

που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»

你不会找到一个新的国家，不会找到另一片海岸。

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.

这个城市会永远跟着你。你会走在同样的街道上，

Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς

衰老在同样熟悉的地方，白发苍苍在同样这些屋子里。

τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·

你会永远发现自己还是在这个城市里。不要对别处的事物

και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.

抱什么希望：那里没有你的船，那里没有你的路。

Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—

就像你已经在这里，在这个小小角落浪费了你的生命，

δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.

你也已经在世界上任何一个地方毁掉了它。

Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ

στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.