你说：“我要去另一块土地，我将去另一片大海。

Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.

另一座城市，比这更好的城市，将被发现。

Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.

我的每一项努力都是对命运的谴责；

Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·

而我的心被埋葬了，像一具尸体。

κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.

在这座荒原上，我的神思还要坚持多久？

Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.

无论我的脸朝向哪里，无论我的视线投向何方，

Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω

我在此看到的尽是我生命的黑色废墟。

ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,

多年以来，我在此毁灭自己，虚掷自己。”

που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»

你会发现没有新的土地，你会发现没有别的大海。

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.

这城市将尾随着你，你游荡的街道

Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς

将一仍其旧，你老去，周围将是同样的邻居；

τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·

这些房屋也将一仍其旧，你将在其中白发丛生。

και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.

你将到达的永远是同一座城市，别指望还有他乡。

Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—

没有渡载你的船，没有供你行走的道路，

δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.

你既已毁掉你的生活，在这小小的角落，

Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ

你便已经毁掉了它，在整个世界。

στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.