TARANTA - BABU'YA DOKUZUNCU MEKTUP

NOT:

Bu dokuzuncu mektubun başında

bir radyo makinasının fotoğrafı

vardı.

Bugün aklıma

      yazısız ve çizgisiz

                 bir resim geldi, Taranta - Babu!

Ve benim, birdenbire

                                 yüzünü değil,

                                                      gözünü değil,

senin sesini göresim geldi, Taranta - Babu;

«Mavi Nil» gibi serin,

yaralı bir kaplan gözü gibi derin

                                                     sesini senin!

NOT:

Bu dokuzuncu mektubun burasına

bir gazeteden kesilmiş şöyle bir

haber iliştirilmişti:

MARKONİ, İL DUÇE'NİN

SADIK NEFERİ...

Markoni, gazetecilere. «Ben şefim Mussolini'nin

emrine amadeyim,» demiştir. Markoni, ilk tecrübeleri

muvaffakiyetle neticelenen, Habeşistan'da

tatbik edilecek olan bir ölüm ışığı

bulmuştur. Bu ışık....

Havalara sesleri

başı boş

             mavi kanatlı kuşlar gibi salan

ve havalardan en güzel şarkıları

olgun yemişler gibi toplıyan elleri, ONUN,

    yaparak

            kulluğunu kara gömlekli Benito'nun,

            boyanacak dirseklerine kadar

                                      kardeşlerimin kanıyla.

Ve Habeş ovalarında öldürecek

                            büyük bilgin Markoni'yi,

Banka Komerçiale'de aksiyoner

                    mülti milyoner

                             Kont Markoni.