'In vain I sought my loved one's grave;

საყვარლის საფლავს ვეძებდი,

Despair plunged me in deepest woe.

ვერ ვნახე!.. დაკარგულიყო!..

Overwhelmed with bursting sobs I cried:

გულამოსკვნილი ვჩიოდი

O where are you, my Suliko?'

„სადა ხარ, ჩემო სულიკო?!“

In solitude upon a bush

ეკალში ვარდი შევნიშნე,

A rose In loveliness did grow;

ობლად რომ ამოსულიყო,

With downcast eyes I softly asked:

გულის ფანცქალით ვკითხავდი

'Isn't that you, O Suliko?'

„შენ ხომ არა ხარ სულიკო?!“

The flower trembled in assent

ნიშნად თანხმობის კოკობი

As low it bent its lovely bead;

შეირხა... თავი დახარა,

Upon its blushing cheek there shone

ცვარ-მარგალიტი ციური

Tears that the morning skies had shed.

დაბლა ცრემლებად დაჰყარა.

Midst rustling leaves a nightingale

სულგანაბული ბულბული

Was singing to the rose below;

ფოთლებში მიმალულიყო,

I hailed the bird and gently asked:

მივეხმატკბილე ჩიტუნას

'Isn't that you, O Suliko?'

„შენ ხომ არა ხარ სულიკო?!“

The songster fluttered nearer to

შეიფრთქიალა მგოსანმა,

The rose, and on it pressed a kiss;

ყვავილს ნისკარტი შეახო,

Disburdening its soul in song

ჩაიკვნეს-ჩაიჭიკჭიკა,

That breathed of ecstasy and bliss.

თითქოს სთქვა „დიახ, დიახო!“

A twinkling star shed shimmering light

დაგვქათქათებდა ვარსკვლავი,

Upon me in a silver glow;

სხივები გადმოსულიყო,

I turned to it, and whispered low;

მას შევეკითხე შეფრქვევით

'Isn't that you, O Suliko?'

„შენ ხომ არა ხარ სულიკო?!“

As I gazed on the star that shone

დასტური მომცა ციმციმით,

In light that glimmered bright and clear

სხივები გადმომაყარა

A gentle breeze came passing by

და იმ დროს ყურში ჩურჩულით

And stopped to whisper in my ear.

ნიავმაც ასე მახარა

'What thou dost seek is found at last.

„ეგ არის, რასაც ეძებდი,

Henceforth your heart but calm will know;

მორჩი და მოისვენეო!

The night will bring you sweet repose.

დღე დაიღამე აწ ტკბილად

And lay will chase away your woe.

და ღამე გაითენეო!

'Your Suliko was changed into

„სამად შექმნილა ის ერთი

A nightingale, a star and rose;

ვარსკვლავად, ბულბულ, ვარდადო,

Your souls that true love bound as one

თქვენ ერთმანეთი რადგანაც

To realms divine in heavens rose.'

ამ ქვეყნად შეგიყვარდათო“.

I seek no more my loved one's grave,

მენიშნა!.. აღარ დავეძებ

No more do I in sorrow weep,

საყვარლის კუბო-სამარეს,

The world no longer hears me sigh;

აღარც შევჩივი ქვეყანას,

Nor sees me drowned in anguish deep.

აღარ ვღვრი ცრემლებს მდუღარეს!

None can express the bliss I feel

ბულბულს ყურს ვუგდებ, ვარდს ვყნოსავ,

To hear the nightingale from far,

ვარსკვლავს შევყურებ ლხენითა

To breathe the essence of the rose;

და, რასაცა ვგრძნობ მე იმ დროს,

And gaze upon the shining star.

ვერ გამომითქვამს ენითა!

My bosom throbs once more in joy;

ისევ გამეხსნა სიცოცხლე,

No more am I oppressed by woe;

დღემდე რომ მწარედ კრულ იყო,

I seek no tomb, for now I see

ახლა კი ვიცი, სადაც ხარ

Thy dwellings three, my Suliko!'

სამგან გაქვს ბინა, სულიკო!