Τετάρτη, 1

Oλοένα τ' άλογα μασούν λευκά σεντόνια κι ολοένα ει-

σχωρούν θριαμβευτικά μέσα στην Aπειλή.

Δρυς, οξιές, βαλανιδιές, ακούω να σέρνονται στη σκεπή

της παλιάς καρότσας όπου ρίχθηκα όπως όπως να φύ-

γω. Ξαναπαίζοντας ένα έργο που γυρίστηκε κάποτε

στα κρυφά και πάλιωσε χωρίς να το έχει δει κανένας.

Γρήγορα. Προτού ξεθωριάσουν οι εικόνες. Ή σταματή-

σουνε άξαφνα -κι η ταινία η φθαρμένη κοπεί.