星星包含着一个它们自己的世界，

Τ᾿ἀστέρια κρατοῦν ἕναν κόσμο δικό τους

船只拖着火焰驶过大海，

στὸπέλαγο σέρνουν φωτιὲς τὰκαράβια

我的灵魂，你祈祷时那么激动和痛苦，

ψυχή μου λυτρώσου ἀπ᾿τὸν κρίκο τοῦσκότους

要将你自己从黑夜的链锁中解开。

πικρή, φλογισμένη ποὺδέεσαι μὲεὐλάβεια.

船只拖着火焰驶过大海，

Στὸπέλαγο σέρνουν φωτιὲς τὰκαράβια

黑夜退缩，静止，像个陌生者，

ἡνύχτα στενεύει καὶστέκει σὰν ξένη

我的灵魂，你祈祷时那么激动和痛苦，

πικρή, φλογισμένη ποὺδέεσαι μὲεὐλάβεια

你承认那条约束你的法则。

ψυχή μου γνωρίζεις ποιὸς νόμος σὲδένει.

黑夜退缩，静止，像个陌生者，

Ἡνύχτα στενεύει καὶστέκει σὰν ξένη

灯光已在黑色丝绸的上空消熄，

στὸμαῦρο μετάξι τὰφῶτα ἔχουν σβήσει

我的灵魂，你承认那条约束你的法则，

ψυχή μου γνωρίζεις ποιὸς νόμος σὲδένει

以及那些将同你留在一起和遗弃你的东西。

καὶτί θὰσοῦμείνει καὶτί θὰσ᾿ἀφήσει.

灯光在黑色丝绸的上空熄灭了，

Στὸμαῦρο μετάξι τὰφῶτα ἔχουν σβήσει

除了时间的嘀嗒已没有别的声音；

ἀκούγουνται μόνο τοῦχρόνου τὰσεῖστρα

还有什么会同你一起，什么会把你遗弃，

καὶτί θὰσοῦμείνει καὶτί θὰσ᾿ἀφήσει

如果那哑默的窗孔火光一闪便化为灰尘。

ἂν τύχει κι ἀστράψει βουβὴπολεμίστρα.

除了时间的嘀嗒已没有别的声音，

Ἀκούγονται μόνο τοῦχρόνου τὰσεῖστρα

还有什么会同你一起，什么会把你遗弃

μετάλλινη στήλη στοῦπόνου τὴν ἄκρη

你不会找到哪怕一个梦来流一滴泪。

ἂν τύχει κι ἀστράψει ἡβουβὴπολεμίστρα

那痛苦极限处的金属圆柱，

οὔτε ὄνειρο θά ῾βρεις νὰδώσει ἕνα δάκρυ.

时机如宝剑倒悬般升起，

Μετάλλινη στήλη στοῦπόνου τὴν ἄκρη

你不会找到哪怕一个梦来流一滴泪。

ψηλώνει ἡστιγμὴσὰμετέωρο λεπίδι

在你那像蛇一般蜷缩的精神丛林里。

οὔτε ὄνειρο θά ῾βρεις νὰδώσει ἕνα δάκρυ

时机如宝剑倒悬般升起，

στὸπλῆθος σου τὸἄυλο ποὺσφίγγει σὰφίδι.

和平为什么还迟不降临？

Ψηλώνει ἡστιγμὴσὰμετέωρο λεπίδι

在你那像蛇一般蜷缩的精神丛林中，

σὰν τί νὰπροσμένει νὰπέσει ἡγαλήνη;

没有天堂也没有天使般的幸运。

στὸπλῆθος σου τὸἄϋλο ποὺσφίγγει σὰν φίδι

和平为什么还迟不降临？

δὲν εἶναι ὁοὐρανὸς μηδὲἀγγέλου εὐφροσύνη.

在那些默默清点悲哀的人里，

Σὰν τί νὰπροσμένει νὰπέσει ἡγαλήνη;

没有天堂也没有天使般的欢喜，

Σ᾿ἀνθρώπους κλειστοὺς ποὺμετροῦν τὸν καημό τους

星星包含着一个自己的天地。

δὲν εἶναι οὐρανὸς μηδὲἀγγέλου εὐφροσύνη

τ᾿ἀστέρια κρατοῦν ἕναν κόσμο δικό τους.