今天是礼拜天。

Bugün pazar.

今天，头一次，

Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.

        他们把我带到阳光里

Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün

        而在我一生中头一次

bu kadar benden uzak

我看着天空

bu kadar mavi

        惊奇于它是这么远

bu kadar geniş olduğuna şaşarak

        这么蓝

kımıldamadan durdum.

        这么辽阔。

Sonra saygıyla toprağa oturdum,

我站着一动不动

dayadım sırtımı duvara.

然后必恭必敬地坐在黑地上，

Bu anda ne düşmek dalgalara,

把我的背紧紧靠着墙壁。

bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.

这时候，一点都没想到死亡，

Toprak, güneş ve ben...

一点没想到自由，或我的妻子。

Bahtiyarım...

大地，太阳与我...

               我很快活。